Schaatsbenen en Vazen Bier

Het is oudejaarsavond. Een avond van gezelligheid maar ook overpeinzing en verwondering. De tijd van “uit mijn dak gaan” ligt al jaren achter mij en is nu besteedt aan onze kinderen. Met gekromde tenen maar gevouwen handen laat ik ze los in de voor hen (over)spannende nacht van Oud en Nieuw.

Maar tot zover de diepgang beste loopvrienden. Terug naar de realiteit. En dat is de Van Henk tot Henk Loop op Derde Kerstdag. Ik had mij ingeschreven voor de halve marathon van de echte DerdeKerstdagLoop in Arnhem en zou daar “de halve” lopen over de prachtige Posbank bij Arnhem. Maar helaas werd deze afgelast vanwege de sneeuw. Dus daarom maar van Henk naar Henk. Een niet echt inspirerend parcours van Luttelgeest naar Marknesse en weer terug. Maar de sfeer vergoedt veel. Je merkt dat iedereen na de Vreetdagen toe is om even flink te bewegen.

Vooraf had ik nog de illusie om met Anna mee te lopen maar tijdens het inlopen liet ik die gedachte al varen. Daarom maar richten op Jacolien. Jullie merken inmiddels: ik ben gek op vrouwen! Maar terwijl Jacolien tot Marknesse nog liep te kwebbelen met iedereen die ze tegenkwam, was ik blij dat ik liep. Althans, bij Marknesse kreeg ik de neiging om te gaan schaatsen in plaats van lopen. En toen wist ik in één keer waarom ik zo moeizaam liep: Ik had schaatsbenen. Wat een prachtig excuus! Ik had die week ervoor niet gelopen maar wel 120 kilometer geschaatst. Dus vierkante bovenbenen van beton. En ja beton op beton dat loopt niet lekker. Onderweg dacht ik nog wie Henk was. Maar dat was natuurlijk de man met de hamer! Nou ik ben Henk wel een keer of vijf tegengekomen op die derde kerstdag. Ik kwam uiteindelijk zo rond de 36.22 over de finish dacht ik. Anna en Jacolien hadden toen al 2 borden snert op. Natuurlijk kwamen de 2 genoemde Urker dames na afloop even informeren bij mij hoe ik had gelopen. En heel overtuigend klonk het uit mijn mond: “Ik had schaatsbenen”. Driftig zaten ze mee te knikken alsof ze wisten waar ik het over had. Maar ik ben ze niet tegengekomen in De Weerribben, op De Belter en op de Beulakker. Waar weten ze van!

Gelijk na deze loop vertrok ik met mijn zoons en nog en paar vrienden naar London. Maar die Henk tot Henk Loop liet mij niet los. Toch bleef ik volop achter mijn excuus van de schaatsbenen staan. In London is er van lopen niets gekomen. Wel een keer of 40 de Metro in en uit. Ik zou eerst elke keer de trap nemen maar dat zijn 126 treden. Heb toen Evert van de Berg nog even gebeld en die kwam met de volgende berekening (2 x 40 x 126 x 20cm). Ik liet hem niet eens uitpraten en besloot de roltrap te nemen. Dus niet gelopen in London maar wel veel bier gedronken. En ze schenken daar geen glazen maar vazen! Ik probeerde mij er nog wel aan te ontworstelen maar dat was onmogelijk. Als oude vrouwtjes in de pub aan hun vierde vaas beginnen dan kan ik moeilijk om een Spa Blauw om vragen als ze die al hebben daar.

Terug in Nederland had ik één voornemen: ik ga Oudejaarsdag lopen! Dus na de kerk de loopschoenen aan. Maar al gauw kwam ik Henk weer tegen. Ik dacht dat kunnen toch niet meer de schaatsbenen zijn. Al mijmerend over London schoot er een nieuw excuus in mijn gedachten: de Vazen Bier! Natuurlijk ik was eruit. Ik hoefde mij zelf niet de schuld te geven maar het natte gerst in London. Opgelucht liep ik verder en warempel het ging in één keer een stuk makkelijker. Wat wil je ook met twee nieuwe lopersexcuses in 1 week. We moesten het altijd doen met: ik ben niet in vorm, geblesseerd, ziek, teveel getraind. Maar die tijd is geweest!

Als dus bij de Molenlopen in 2011 je tijden een beetje tegenvallen dan begin je gewoon over schaatsbenen en vazen bier. Echt het werkt en ……….ze geloven je ook nog. Gezegend 2011 toegewenst.

Auke Brouwer{jcomments on}