DerdeKerstdagLoop: Altijd een feest!

AukeEindelijk! Hij werd weer gehouden, na 2 jaar te zijn afgelast vanwege de sneeuw. De loop bij Arnhem over de Veluwe is toch echt wel mijn favoriete loop. Er hangt altijd een sfeertje van gezelligheid. Maar het meest uitdagend is toch het parcours. Nooit wordt het vlak, je gaat naar het hoogste punt van de Veluwe en vlak voor de finish heb je nog de lange klim van de Geitenbult.

Ik had als streven om dezelfde tijd als in Epe te lopen. Daar liep ik 1.41 maar liep ik de eerste 8 km rustig om vervolgens te versnellen. Omdat Arnhem veel zwaarder is leek mij 1.41 een ambitieus maar realistisch doel. Een aantal jaren geleden liep ik hier al eens 1.38 maar dat was vroeger. Maar die 1.38 wil ik toch wel even noemen want dat klinkt toch wel erg lekker. Bovendien maken wij elkaar altijd wijs dat je er bij “Arnhem” toch zomaar 5 minuten van “mag” aftrekken vanwege het zware parcours. Van wie dat “mag” is niet bekend maar het hoort allemaal bij de heroïek van de DerdeKerstdagLoop.

We waren deze keer met 5 Urkers dus een auto vol. Broer Freek ging voor onder de 2 uur, Jan Kramer en Evert vd Berg zouden gaan genieten wat dat ook mag inhouden en Johan hield zijn kruid nog droog maar had al wel 3 glazen wijn in de strijd gegooid van de avond ervoor, als argument vooraf, mocht het tijdens de race helemaal mis gaan.

In Arnhem moet je een beetje vooraan starten want na de atletiekbaan volgt een smal pad en komt het niet echt op gang. Na 4 km had ik Johan nog aan mijn zij. Ik overwoog 3 opties: Johan is in bloedvorm, ik heb zelf een slechte dag of Johan hanteert het motto: zien waar het schip strandt. Gelukkig was het de laatste optie. Op 5 km liep ik 22.43 en dat was te snel maar er zat ook een lange daling in. Ik ging terug in tempo wetende dat op 10 km de steilste klim zou volgen. De 10 ging dan ook in 47.30 want op die klim verlies je echt veel tijd die je tijdens de daling niet meer goed kunt maken. Ik had vrij snel mijn ademhaling weer onder controle en heb daarna opgelopen met een Limburger waarmee ik  al hortend en stotend af en toe een paar woorden wisselde. Ik maakte mij zelf wijs dat als ik voor die Limburger zou finishen ik het dan best goed deed gezien mijn geografische achtergrond van de platte polder ten opzichte van de heuvelachtige thuishaven van de Limburger. De 15 ging nog in de 1.11 maar “het ging niet meer vanzelf” zou Evert zeggen. Ik begon te rekenen en dacht die 1.41 wordt een makkie. Maar ik rekende niet met De Geitenbult. Die klim daar komt geen eind aan! En hij gaat ook niet omlaag. Veel lopers zie je daar wandelen maar dat weiger ik principieel. Ook al vraag ik mij af of ik op dat moment sneller loop dan de wandelaars. Maar De Limburger is inmiddels gezien dus die overwinning is binnen! Even later bedenk ik mij dat die arme man weleens erg ziek geweest kan zijn en sinds lange tijd weer eens mee doet aan een loopwedstrijd. Ik begin mij te schamen maar kom ook tot de ontdekking dat er tijdens een loopwedstrijd allerlei vreemde gedachten in een mens opborrelen waaronder natuurlijk ook dit schaamtegevoel.

Ik hoef mij namelijk niet te schamen voor mijn finish in 1.41. In de auto hadden wij afgesproken om de eindtijden in ons eigen voordeel af te ronden op hele minuten. Dat er geen exacte uitslagenlijst is, heeft ook zo zijn voordelen!

Jan Kramer liep 1.46 en Evert 1.49. Het verbaast mij bij Johan altijd dat het verwachte grote verval toch ook wel weer meevalt: 1.51. Freek haalde zijn doel in 1.57.

Wat rest zijn zeer stijve spieren, een pijnlijke achillespees, een hamstring die niet meer wil , een heup die niet meer draait en mijn bekken die niet meer kantelt. Geweldige sport dat lopen!
Ik wens jullie, mede namens het bestuur, een goede jaarwisseling en een zeer sportief 2012 toe!

Auke Brouwer

PS   Op 300 meter vóór de finish(!) stond de fotograaf bijgaande foto te nemen. Die man moet wel een grote sadist zijn!{jcomments on}