Blog Henk: The Bucket List (2) – Fish Potato Run 2011

En ik zou er helemaal niet aan mee doen…….. Die loopfanaten van de windmolenloop hebben me toch weten over te halen om de FPR te gaan lopen. Ik kan hem in ieder geval afvinken op mijn lijstje.

Met spanning in mijn buik zat ik zaterdagmorgen op de familiedag van Orca’s. Mooi weer, beetje een windje. Moet toch lukken dacht ik zo. De tip was om hem rond de 6 minuten per kilometer te gaan lopen, immers ik èw nog nooit 13 km achter elkaar gelopen. Voor de start sprak ik nog een aantal mensen en de sfeer was goed. Ik prentte mezelf in om in ieder geval mijn eigen tempo vast te houden en met niemand te gaan meelopen.
En daar gingen we, rare gewaarwording hoor, zoveel mensen die hardlopend de haven verlaten. Maar ook absoluut mooi. Ik probeerde nog met Tonie, Teun en Mieneke mee te lopen maar die moest ik al gauw laten gaan. Ik bleef vasthouden aan mijn 6 minuten. Dat ging lekker tot Tollebeek, alhoewel sommige omgevingsfactoren daar niet aan bijdroegen. Die veeboer heeft zeker gedacht: “Ik vul nog even een tank met verse mest uit de gierkelder en die zal ik om 5 voor 2 nog even op het land kletsen……., kunnen die lopers nog even van de echte boerenlucht genieten”. Had van mij niet gehoeven. En die veeboer heeft zeker zijn collega uienboer gebeld: “Als ik het land bemest, zet jij dan ff je uienschuur open…..”. Hoezo een echte polderloop.

Maar goed, waar was ik. Tot Tollebeek liep ik lekker. Ik besloot niet te stoppen voor water en een douche maar min tempo vast te houden. Na 8 kilometer had ik niet direct het idee dat ik moe werd, maar mijn tempo zakte steeds verder weg. Versnellen zat er zeker niet meer in. Na het viaduct moest ik er de kracht echt even afhalen en heb ik even gelopen. Ik zag dat ik niet de enige was en probeerde daar waar ik kon nog mensen aan te moedigen. Ter hoogte van het gemeentehuis heb ik mijn koptelefoon afgegooid en genoten van het publiek. Dat is lekker finishen. Maar ik was kapot. Wat een èèènde minsen. Blij was ik wel dat ik hem had uitgelopen. Al gauw zat ik gezellig te keuvelen met Karina, Babette, Mieneke, Marijke en voordat je het weet sta je daarna in Het Urkerland…….. Maar mensen, die foto oogt redelijk fris, maar ik voelde me aardig ‘verdelligt’.

Gisteren liep ik Tonie tegen het lijf bij Klif 18 (veel lopers hadden gehoor gegeven aan de gratis sokken actie). Hij had het zweet nog op zijn hoofd: “Ik èw net ff een intervalletjen etraint voor de Lemmer-Urk. Jie trainen ankoemende zoaterdag toch ok wel ff mie? Dan kun jie um ok doen?” Ik weet niet op welk niveau Tonie mij inschat, maar Tonie ik kan je dit zeggen: Er komt dit jaar geen Bucket List 3 want die Lemmer-Urk loop, heb ik me laten vertellen door ervaren lopers, kan nog wel eens vies tegenvallen.

Of is dat juist de uitdaging……….

Met vriendelijke groet,

Henk Visser{jcomments on}