Het leek mij leuk ook eens een stukje te schrijven over mijn beleving van de lemmer urk loop. Hoe mooi een recht stuk dijk kan zijn.
Sinds een tijdje ben ik weer aan het trainen voor de lange afstanden en geniet weer vol op van het lopen. Lemmer Urk kwam in het verleden niet vaak voor in mijn schema, maar dit jaar dus wel. Eerdere jaren koos ik in deze periode voor de 30 km van Almere of de marathon van Amsterdam. Zodoende had ik pas 2 keer eerder mee gedaan. De 1e keer in 2005 (dacht ik) en vorig jaar. Sinds de fish(gebakken)potatorun was deze datum omcirkeld met rood. Met als doel mezelf goed te testen, mijn 2 eerdere tijden te verbreken en zo mogelijk, een parcours record. Misschien wel wat ambitieus. Peter G had de lat namelijk wel hoog gelegd. De omstandigheden waren echter goed dus waarom niet?
Wat voor velen herkenbaar zal zijn was de voorbereiding niet perfect. Wat verkoudheid met als gevolg een week niet trainen, werd afgewisseld met dagen dat ik duidelijk stappen vooruit maakte en mijn schema goed kon volgen. De laatste week vooral naar de windverwachting kijkend begon het te kriebelen. In mijn keel……. Grrr alweer? Veel vitamine C, echinaforce pilletjes, eucalyptuszalf en uien naast het bed hielpen gelukkig. Redelijk fit maar vol twijfels over de vorm verscheen ik aan de start. Een grote groep verzamelde zich en de inschrijving was snel geregeld. Eerst maar eens warm lopen. Een korte warming up en wat versnellingen verder wist ik dat de benen wel redelijk in orde waren. Gelukkig! Een beetje om mij heen kijkend wist ik dat Jan S mijn enige concurrent zou zijn en gezien zijn laatste week (griep) mocht van hem eigenlijk ook niet veel verwacht worden. Ik besloot door gebrek aan verdere tegenstanders mijn hightech gps-horloge in te stellen op 1:27. De lat die Peter G. de vorige editie dus zo hoog had gelegd. Ik had natuurlijk ook gewoon rustig aan kunnen doen en al lopend te gaan genieten van het uitzicht. Maar ja, ik loop nou eenmaal geen wedstrijden om te kijken hoe lang ik er over kan doen.
Snel met zn allen op de foto en mn drankjes voor de drankposten nog op het laatste moment geregeld. Met dank aan Willy S! Om 11 uur klonk het startsignaal en de eerste km ging precies volgens schema. Maar…… De wind was toch wel erg tegen! Mn benen liepen al veel te snel vol en ik was buiten adem voor ik het wist. Het voelde onwennig aan en het tempo voelde alsof ik met een 5 km bezig was. Dat gaan we nooit volhouden dus. Ik besloot om maar niet meer op mn klokje te kijken en te zoeken naar een lekker ritme. De bocht zou verlichting brengen prent ik mezelf in……Het bleek zo te zijn en de wind was nu van opzij, toch maar ff omkijken. Jan S had al wat achterstand dus stond ik er alleen voor. Dan maar op het klokje kijken. 300 meter was de achterstand op mijn virtuele partner/tegenstander die steady 3:44 min/km door zou lopen tot Urk. Dat was zeker. Het lopen ging al een stuk beter en de spieren kwamen op bedrijfstemperatuur. Ik wou nu geen tijd meer verliezen en zou proberen bij de volgende knik in die lange rechte dijk te gaan versnellen. De wind zou daar immers vol in de rug blazen.
Inmiddels kom ik de eerste groep voorbij die een kwartiertje voor ons gestart waren en kreeg veel aanmoedigingen van ze. Dat hielp enorm. Het liep inmiddels al heerlijk en kreeg vleugels door de support. Bedankt! Enkelen begrepen goed waar ik mee bezig was, gezien de omstandigheden geen rare gedachte. Even later kwam ik door op fish potato afstand, een minuutje sneller als toen mijn eindtijd was, cool dat het zo lekker koel is zeg! De knik kwam en de regen gaf nog meer verkoeling, heerlijk! Dit gedeelte gaf mij het gevoel wat lopen mijn ding maakt. Adrenaline, endorfine, runners high, weet ik veel, het voelt in elk geval heerlijk en het mooie vlakke asfalt lijkt amper contact te maken met mn voeten…….. Ik lijk te vliegen, op zn nederlands wel te verstaan :). Op zn Urkers was ik dat natuurlijk al.
Urk is inmiddels al in zicht en de achterstand op mijn horloge loopt terug, tot ongeveer 200 meter. Het gaat echter nog niet snel genoeg en ik probeerde wat meer op mn voorvoet to lopen. Mn ritme omhoog te gooien maar wat ik ook doe, ik blijf hangen op ongeveer 3:42 min/km. Urk is dan nog 4 km weg en ik begin te rekenen, nooit doen! Dat weten we allemaal, maarja. 4 km! Achterstand is dus 200 meter…….dat is voor mij in het huidige tempo 44 seconden…….. Grrrr moet dus 11 seconde per km sneller. Gas geven! Ik trap maar voel dat er niets meer is.
De drankpost staat precies op het goede moment dus ff drinken. Mn flesje is zo leeg en ik kijk om, waar loopt Jan S? Ik zie hem nog net. Weer aan het lopen kijk ik vooruit en zie dus Urk. Slik….. Toch nog wel ver! Mn doel moet bijgesteld worden…….Erg lastig voor koppige mensen zoals ik, maar veel keuze heb ik niet. In een lekker tempo doorlopen lijkt me de beste manier. Pijn doet het sowieso en dat voelen we allemaal. Die laatste 4 km voelden verder als de eerste 18! Auw! Lege benen willen niet presteren maar goed, nog effe.
4 pijnlijke kilometers verder is de winst is mn deel en de eindtijd stelt me zeer tevreden. Mn gevoel van het grootste gedeelte van de loop nog meer. Ik zie velen mooie tijden neer zetten en iedereen bereikt veilig en gezond de finish. En …… zoals later uit de verhalen van anderen bleek. Ook zij hebben genoten van een dijk, molens, een smal strookje asfalt, de medelopers, veel meer schapen en een prachtig uitzicht. Wat is lopen toch mooi! Organisatie, bedankt! En Mede genieters, tot de volgende keer.
Groetjes uit Tollebeek.{jcomments on}