Zaterdag 05 november 2011 11:30 uur, toet toet klinkt de claxon van Mieneke haar Kia. Terwijl we bij mijn huis wegrijden wordt een aanrijding ternauwernood voorkomen doordat een of andere malloot het zo nodig vindt te sms-en tijdens het autorijden. Afijn nadat Marijke en Karina opgehaald zijn rijden we in twee auto’s met z’n zessen naar Epe. Het najaarszonnetje schijnt warm op het autoraam.
Nadat we in Epe onze startnummers gehaald hebben en een heerlijke warming-up hebben gedaan zijn wij er om 13:30 uur toch echt klaar voor. Vrij onverwacht klinkt er om 13:30 uur het startschot. In een heerlijk tempo lopen we eerst met z’n zessen op al gauw zien we mogelijkheden om om andere lopers heen te gaan. Op de “ruimte” maken Teun Loosman en Peter Kramer zich los van de meiden. Wat zal ik, wat zal ik..zal ik het proberen. Ja ik doe het, ik loop met ze mee en als dan idd. blijkt dat ik de laatste tijd idd. te weinig geoefend heb kan ik alsnog afhaken was mijn redenering. Gedurende de loop op ongeveer 5 km maakt Teun zich los van Peter en mij, hij versnelt en loopt zeer soepel als een goed geolied rad.
De looproute is verraderlijk, het oogt vlak maar er blijken verraderlijke “kuitenkillers” in te zitten. Op de 6 km krijg ik het moeilijk, ga maar zeg ik tegen Peter, Nee jij gaat mee roept hij. Okay!!! deze zet had ik nodig, samen lopen we verder en halen enkele lopers in wat uiteraard weer voor een nieuwe energy boost zorgt. Inmiddels zakt Teun ietsje af, wij zien het en versnellen een beetje. Yes…..9 km. nog wat rondjes over bospaadjes. Ik ga roept Teun en hij zet het op een sprint, helaas voor hem blijkt de sprint toch langer te zijn dan hij dacht, toch zet hij door en eindigt met een tijd van 55.02 gevolgd door Peter Kramer op 55.07 en dan ikzelf met een tijd van 55.09. Marijke eindigt met een prima tijd van 57.06 gevolgd door Karina Ras 58.01 en Mieneke met 58.02.
Daar wij wisten dat er enkele Urker mannen de halve marathon liepen is het natuurlijk hartstikke leuk deze heren een warm welkom te heten en hen aan te moedigen op de laatste meters. Midden op de atletiekbaan zaten we met z’n viertjes de Urker maar uiteraard ook de “vreemde” mensen aan te moedigen.
Als laatste urker man kwam Freek Brouwer binnen, Freek heeft een heel typisch loopje dus zagen wij hem al op geruime afstand. Karina, Marijke en ik renden over de atletiek baan hem tegemoet teneinde het laatste stukje met hem mee te lopen. Hoofd omhoog, kop op, ga ervoor, je kan het nog effen groos zo riepen wij hem al rennende achterna. Freek moest lachen, hij vond het best grappig en zei dan ook “dit eauw ik nog nooit mie e maakt” De verslaggever vond het hilarisch…Hier Freek Brouwer hij wordt binnengehaald door enkele vissersvrouwen.
Omdat Mieneke nogal verslaafd is aan de Mac hebben we naderhand genoten van een heerlijke small wrap en uiteraard een sundae caramel met nootjes hihi
Jeannette{jcomments on}