Het is zaterdag 1 december 2012 om 12:34 uur. Ik zet één voor één mijn benen buiten de auto op het wegdek. Dit gaat iets minder soepel of beter, nog minder soepel, dan normaal. Pak mijn tas achter uit de auto en draai mij om. Daar staan twee meisjes in de leeftijd 5 tot 7 mij verschrikt aan te kijken. Ze rennen naar, wat ik aanneem, hun moeder en roepen: “mamma mamma, een zwarte Piet. Ik begon ‘m te vatten en zei:
“wees maar gerust mijn kind,
ik ben geen hulp van de Sint.
Ik kom net terug van een cross,
al die prut komt uit het bos.”
Ik had al een tijdje zin in de Top Fish Seafood Wintercross. Gestopt met basketbal, omdat motivatie niet optimaal meer is. Ik ga me dus voorlopig lekker richten op hardlopen en dat bevalt me prima. In oktober had ik samen met broertje Cees en zusje Alie al een cross gedaan in Harderwijk. Daar kwam ik erachter dat het lastig is om het juiste tempo te bepalen. Ik was dus voornemens om niet te snel te starten.
Vorige editie kwam ik ongetraind aan de start en had ik de avond ervoor een zware basketbalwedstrijd gehad. Ik liep toen wel heel lekker, maar doel was wel een kleine minuut eraf dit keer. Eerst rondje ging best lekker en was niet al te snel gestart. Het was net voor de start beginnen te regenen en ik had een paar koude handen (koukleum). Deze liep ik in 10:44.
Bij ingaan van tweede rondje liep ik achter o.a. Pieter Coenen en Jeroen Vels. Toen we op het rechte stuk op het bospad liepen merkte ik dat het aardig glad begon te worden. In tussentijd had ik Pieter en Jeroen ingehaald en kwam bij het “sloot-boomstronk-balk-prut-punt”. Ik nam aardig risico, maar hield me op de been. Bert en Klaas de Vries, stonden met fototoestel en videocamera klaar om het spektakel vast te leggen. Na het 2e rondje stond de stopwatch op 21:24 en was dus iets sneller.
Op het rechte stuk in het bos haalde ik die krullenbol uit Tollebeek in. Maurice doet graag net doet alsof hij een geïntegreerde Urker is. Ik bedacht dus een nieuwe naam voor hem: Mauro Mulder.
In tussentijd kwam ik bij het “sloot-boomstronk-balk-prut-punt” dat in de tussentijd het “sloot-boomstronk-balk-prut-glad-prut-punt” was geworden. Bij het ingaan van de sloot, gleden mijn soepele beentjes compleet weg en lag ik op de grond. “Mauro” schreeuwde “kiek ût ôuwe schobbejak, sidrekt breek je je knaken”. Het leek net of ik een minuut op de grond lag, maar dat viel volgens mij wel mee.
Ik kon nog lekker doorlopen en Maurice nog achter me laten. Het laatste rondje liep ik in 10:33 en finishte daarmee op 31:57. Ik was daarmee een goede 40 seconden sneller als de vorige keer. Ik vond het dit keer wel iets zwaarder, doordat het gladder was. Als Maurice ook nog eens 8 kilo lichter wordt (Jaap Vlaming), dan zie ik die krullenbol alleen nog maar op een afstandje voor me. Daarnaast was er voor mij nog een verrassing in de vorm van Lourens Visser, die gast finishte knap achter Maurice.
Na de finish gezellig aan een dampende kop snert in ons knusse clubhuis. Niet teveel want ik moest daarna nog koolhydraten stapelen (chineesje) voor de cross in februari.
Ik heb voor de volgende cross al wel een paar nieuwe schoenen besteld. Kan ik meteen meenemen voor de geplande Noordpoolexpeditie.
Hartelijk groet,
Jacob Snoek
Ps. Maurice wil je nog steeds Facebook-vrienden blijven? Was maar een geintje ôuwe!{jcomments on}