Daar vliegt de fietspomp door de lucht gevolgd door een knoop! Nee niet een knoop die aan blouse zit maar meer een knoop in slechte woorden uitgedrukt! Ik zou Tjeerd Popkema om kwart voor 12 ophalen. De 1/8ste zou om 1 uur starten waardoor we nog genoeg inlooptijd zouden hebben. Ik was ruim op tijd en had al mijn spullen al in de auto staan en alle andere voorbereidingen getroffen. Ik moest alleen mijn fiets nog even oppompen voordat ik die op de fietsendrager zou zetten. Dit om zo min mogelijk weg contact te hebben zodat ik weer sneller kon gaan tijdens de triathlon (zeggen de pro’s). Normaal is 2 banden oppompen een klusje van een halve minuut maar er was geen lucht in de band te krijgen, wel er uit dus de band stond daar helemaal leeg.
Toen het ventiel eruit gedraaid net iets te ver waardoor het hele ventiel uit elkaar lag, de ene helft in mijn hand en de andere helft in de binnenband, niet meer te repareren dus. “Gelukkig” was het ook nog mijn achterband waardoor ik nog meer stress had om er een reserveband om heen te gooien. Gelukkig wou mijn vader helpen en lag de fietsband er zo omheen terwijl ik snel even mijn sportkleding aantrok. Toen kon ik de band eindelijk oppompen de fiets snel op de fietsendrager en iets sneller dan toegestaan naar TollebeekCity gereden. Gelukkig was Tjeerd ook nog druk bezig met zijn voorbereidingen en een vuilniszak was ook wel handig om over onze spullen neer te leggen met al die regen die viel. Johannes “The Iron Man” Hemelrijk (die na een ziekteperiode ook de 1/8ste zou doen) was ook bij Tjeerd om nog wat laatste dingen door te spreken.
Toen Tjeerd zo ver was, was het dan eindelijk ook zo ver, we gaan voor de Triathlon! Hiervoor afgaand zijn al vele maanden trainingen geweest van zwemmen, fietsen en hardlopen. Aan de conditie lag het dus niet, al was Tjeerd voor het eerst voor een wedstrijd zenuwachtig. Tjeerd had een paar maanden van te voren al zwem les van mij en Johannes gehad (in ruil voor wat looptrainingen en een mooi loopschema van Tjeerd). De zaterdag ervoor lagen we nog in de Urkervaart bij Tollebeek in de stromende regen. Even 250 meter heen en terug zwemmen.
Ik deed de borstcrawl niet op mijn allerhardst maar ik deed wel goed mijn best. Toen ik op het omkeerpunt omkeek viel mijn mond wagenwijd open, dit niet alleen door de 2 regenbogen: de één feller dan de andere die over de Urkervaart heen kromden (waar is mijn camera als ik die nodig heb), maar meer door Tjeerd die op de voorgrond op nog geen 15-20 meter afstand rustig en gecontroleerd met zijn schoolslag op me af kwam zwemmen. Toen hij in het begin in het zwembad lag had ik dit niet verwacht. De borstcrawl had ik al snel uit zijn hoofd gepraat omdat hij de ademhaling niet onder controle kon houden! Dat beloofde wat voor de triathlon was al bang dat ik in de wisselzone ingehaald zou worden! 😉 Wie moet er nou zenuwachtig zijn!??
Bij de Zuyderzee College in Emmeloord konden we onze spullen ophalen. Gelukkig waren we wat later en konden we ons startnummer binnen enkele seconden in ontvangst nemen. Toen liepen we naar de beveiligde wisselzone met al onze triathlon-attributen in onze handen. Na een uitvoerige controle en nog net geen fouillering door enkele contolleurs van de Nederlande Triathlon Bond afgekort NTB mochten we de wisselzone in. Bij de wisselzone kom je aan na het zwemmen, start je het fietsen, en ga je verder met hardlopen naar de finish toe. Bij de wisselzone lagen er planken op het gras waar nummers op stonden corresponderend met je wedstrijdnummer waar je je fiets in kon zetten. Naast de fiets legden we een zeiltje neer met alle attributen op volgorde wat je zou gebruiken tijden de wedstrijd. Droog t-shirt, wielrenschoenen, helm, zonnebril, verschuifbare band met wedstrijdnummer, rencomputer, hardloopschoenen, reserve spullen, etc, etc. Ik dacht dat ik veel spullen meegenomen had maar Johannes die naast me stond met zijn fiets had een hele hutkoffer meegenomen. Alles lag klaar, ik was er geestelijk en lichamelijk klaar voor!
We hadden jammer genoeg geen tijd meer om even in te zwemmen,fietsen of lopen. Toen volgde de uitleg over de spelregels door de wedstrijdleiding. Hierna mochten we vanaf de wisselzone naar de instapplek voor het zwemmen lopen. De atleten met een groene badmuts die een 1/16de triathlon gingen doen moesten 250 meter afleggen, en degenen met de oranje badmutsen die de 1/8ste afstand af gingen leggen 500 meter. Alles was goed geregeld tijdens de triathlon bij de instapplek kon je ook nog wat spullen afgeven die je na de wedstrijd weer op kon halen, dus ik gaf mijn hemd af wat een stuk makkelijker zwemt. Na een laatste plaspauze probeerde ik Tjeerd nog even zenuwachtig te maken door te zeggen: “Wat een rotafstand is dat hé” Al kijkend over het kanaal naar de uitstapplek 500 meter verderop. Maar Tjeerd keek met een koude blik en was niet klein te krijgen.
Over koud en klein gesproken we moesten het water in! In het water lag een boei waar we links naast moesten blijven. Na ons goed gepositioneerd te hebben kon de wedstrijd van mij van start gaan! En een minuut later klonk de toeter al! Met 53 atleten bij de 1/8ste was het opgang komen grof watergeweld. Je moest uitkijken dat je niet over iemand heen zwom of vice versa of een been recht in je gezicht zou krijgen. Met borstcrawl kon ik flink de slag te pakken krijgen. Soms wel een beetje water binnen gekregen, omdat je al die zwemmers om je heen niet gewend bent. Ik had van tevoren toch maar wat geoefend op het navigeren in het water tijdens de borstcrawl, en het ging me nu stukken beter af.
Met die andere zwemmers naast je geeft het je wat extra motivatie om ze voor te blijven. Een hoop oranje mutsen ingehaald en ook een paar groene mutsen. Rond de 10 minuten was ik bij de brug dicht bij de instapplek. Niet slecht met flink wat wind tegen. Alleen nog even het bochtje om wat het moeilijkste bleek. Eén of andere onsportieve troela hield me vast. Natuurlijk is er geen discriminatie bij sporten en hield ik haar ook vast. Het was jammer dat de wedstrijdleiding en de NTB aan het meekijken was en ik niet genoeg tijd had anders had ik haar even een paar minuten onderwater gehouden. Toen ging ze ook nog express stilstaan op de trap voor me. “Kinderachtig mokkel” zei ik tegen haar. Jammer dat we nu geen wedstrijdnummer op hadden want ze mocht van mij wel gediskwalificeerd worden.
Ik had geen shirt aan maar de knopen vlogen eraf op weg naar de fiets toe in de wisselzone. Ik deed als eerst mijn helm op, mijn band met wedstrijdnummer deed ik om en scheurde die kapot en moest er de tijd voor nemen om dit te repareren. Aan gezien ik mijn helm al op had ging mijn t-shirt aantrekken niet (die ik eerst uit mijn tas moest zoeken omdat ik mijn hemd bij het zwemmen had afgegeven, dus helm weer afzetten: triathlon-stress. Volgende keer daar beter op oefenen of een stretch t-shirt kopen! Ondertussen zag ik Wilbert Mazereeuw het water uitkomen en kwam ook al snel met zijn fiets voorbij rennen. Nu nog mijn zonnebril op en rencomputer omdoen die ik voor de start al aangezet had: toch nog iets goed gedaan. En toen mijn wielrenschoenen nog aan, wedstrijdnummer op de rug en binnen enkele seconden rende ik met mijn fiets de wisselzone uit: eindelijk!!!
Het opstappen en de schoenen vastklikken ging gesmeerd en al snel fietste ik er met iets meer dan 30 km per uur vandoor wat best snel is met een 17de handse racefiets. Een stuk naar Nagele toe en terug en dat 2 keer: totaal 20 km. Ik was nog niet het viaduct over en Tjeerd haalde me al in met een snelheid van over de 40 km per uur (met een achterstand van 5 minuten met het zwemmen :)! Tsja daar kan ik niet tegen op! “ Ja, ja, Bert” zei hij nog! Dat kan ook wel wat subtieler :’’( Al zou ik hetzelfde gedaan hebben (als ik zijn fiets en zijn conditie had ;). Al snel had ik Wilbert Mazereeuw ingehaald na de brug. Al was het wel taai om ook maar een beetje een afstand op te bouwen tussen hem. Er stond na de brug ontzettend veel wind tegen. Ik was nog geen km verder en Tjeerd kwam al weer terug racen met nog net geen vlammen achter zich gelaten.
Na het omkeerpunt leek er wel weer wind tegen te zijn. Ik werd door vele mensen ingehaald en haalde ook nog wel wat triatleten in. Na de brug was er niet zoveel wind meer en kwam ik aan voor de laatste 10 km bij het keerpunt. Flink doorgezet en gelukkig kon ik de ‘snelheid’ wel goed vasthouden. De volgende dag keek ik naar de tussentijden en was ik ongeveer de 50ste met fietsen 39;50 min.: niet best maar dat lag niet aan mijn conditie maar mijn fiets. Tjeerd Popkema was de snelste fietser met een tijd van in de 28 minuten. Dat is al 11-5 = +-6 minuten voorsprong op mij. Al ‘snel’ stond ik voor de zwart met gele balk bij de wisselzone te worstelen om mijn linkervoet uit mijn stijgbeugels van mijn ros te trekken, waarbij ik bijna op de grond viel. Je kwam echt niet de balk over als je niet van je fiets gestapt was anders werd je wel teruggeslagen met een paraplu door de NTB-controlleur!
De wisselzone tussen fietsen en hardlopen ging ontzettend snel! Tsja, fiets neerzetten, helm af de rest neergooien, wedstrijdnummer op de buik, hardloopschoenen aan knallen en knallen maar. Van alle kanten werd er in de wisselzone naar je toegeschreeuwd om te zorgen dat je wel de juiste kant op liep. Eerst weer naar het water toe gerend de boom om en een klein stukje sprinten en de wisselzone uit. De eerste 500 meter voelde het wel even onwennig! Vooral zwaar voor mijn schenen en mijn kuiten na het fietsen. Ik haalde een jongen in die nog een gesprek met me hield over dat hij dit ongetraind deed en hetzelfde trainingschema ook 2X gebruikt had bij de Fish Potato Run. Ik ging wat versnellen en hoorde hem nog op een afstand zeggen: “Ik moet even mijn hamstrings luchten hoor!”
Hierna ging het lopen hartstikke lekker de 2de km even terug gezakt naar 4;30 maar voor de rest allemaal tussen de 4;20 en 4;15. Na het keerpunt (een groot minpunt in de triathlon, haalt je complete snelheid er uit) in de eerste 2,5 km kwam ik Wilbert tegemoet lopen die nu iets meer dan 200 meter achter me zat. Ik zei nog tegen hem: “Heb je een haas meegenomen?” Zijn vrouw Anna hield het tempo aan voor hem. Met het lopen heb ik echt een hoop goedgemaakt. Ik was de 12de snelste met het hardlopen. Dus hiermee ook een hoop triatleten ingehaald! Mensen die je met volle vaart op de fiets inhaalden en die het met hardlopen wel wat zwaarder hadden.
Het laatste rondje 2,5 km ging echt super. Niks mis mee! Als snel was ik toe aan mijn laatste kilometer, even versnellen en op de laatste 200 meter nog een flinke sprint er uit trekken. Waardoor ik de laatste km tussen de 4;00 en 3;45 liep waar 3;45 wel het dichtst bij kwam. De laatste 25 meter zette ik nog wat aan. Ik hoorde vanuit het bushokje (omdat het keihard regende) mijn moeder schreeuwen: “Run Forrest”. Mijn eindtijd was 1;16;09, wel niet binnen mijn doelstelling van 1 uur en 15 minuten maar zeer tevreden. Ik had een 28ste plek bereikt overall.
Ik ging eerst nog met mijn familie spreken en na 8 minuten kwam Wilbert ook over de finish heen. In ademnood maar nadat hij na enkele minuten weer kon praten vond hij het toch wel een erg leuke wedstrijd. Daarna zocht ik Tjeerd op die tegen me zei: “Waar blijf je nou!”. Die dacht zeker dat ik ingestort was. Nee dat doe ik niet! Tjeerd was overall 13de geworden met een tijd van 1;07;28 maar ondanks wat steken in zijn zij was hij de 2de snelste loper! Knap gedaan! Een hoop goed gemaakt na het zwemmen dus!!!
Volgend jaar 25 augustus is er weer een Triathlon georganiseerd door Triathlon Noordoostpolder. Dan ga ik gegarandeerd mee doen met de kwart afstand. Waarschijnlijk ga ik dat al eerder doen, ik ben nu toch druk aan het trainen: zonde om het te laten vallen. Maar eerst een betere fiets kopen (en beter oefenen met de wisselzone)!!! ;){jcomments on}