Met z’n vijven reisden we zaterdag af naar Steenwijk voor het lopen van een halve marathon. Deze is genoemd naar Jan Driegen. Dit was een trouwe vrijwilliger van de plaatselijke atletiekvereniging. Jan was een paar jaar geleden bezig een parcours te bedenken voor een halve marathon. Maar tijdens het lopen is hij getroffen door een hartaanval en daarna overleden. Daarom draagt deze loop zijn naam en komt het parcours ook overeen met datgene wat hij in zijn hoofd had. En niet voor niets draagt de loop de bijnaam: “niet de snelste maar wel de mooiste”.
Het was natuurlijk behoorlijk warm afgelopen zaterdag. Maar de organisatie had om de 4 km uitgebreide verversingsposten ingepland. De loop gaat over Landgoed De Eese. Veel bos, heuvels en verharde zandpaden. Best wel zwaar maar ook weer een prachtige uitdaging. Cornelis Meun liep onmiddelijk bij ons weg en die hebben we nooit meer teruggezien. Die “ons en we” waren Evert vd Berg, Pieter Sinke, Bert van Slooten en ik dus. We liepen gemiddeld 4.45 de km in het begin. Ook vanwege de warmte wilden we half-in niet kapot zitten want dan is het nog heel ver. Ook als is het parcours nog zo mooi. Achteraf een goede keuze want de 2e helft konden we nog wat versnellen. Dit gold niet voor Bert want die kreeg op 7 km last van stijve hamstrings en moest ons daarom laten gaan. Waar anderen zouden uitstappen liep hij op karakter nog naar 149.11 maar hij vertelde achteraf dat het zwaarder was dan de marathon Urk-Zwolle. Toen Bert arriveerde had Cornelis Meun, bij gebrek aan patat en frikandellen, zijn 3e portie fruit al naar binnen gewerkt. Want de verzorging was echt fantastisch! Cornelis liep 1.36.28 wat gezien de omstandigheden gewoon heel erg snel was. Het trio: Evert, Pieter en ik bleef tot 18 km bij elkaar. We haalden continue mensen in en dat geeft altijd een lekker gevoel. Ook is het een teken dat we de race goed hadden opgebouwd. De laatste 3 km gingen Evert en ik iets versnellen en toen moest Pieter ons laten gaan. Hij finishte later in 1.41.47. Ik voelde gelijk al aan dat ik aan Evert een zware dobber zou hebben. Hij zat onderweg nog gewoon iedereen te groeten en die laatste 3 km probeerde hij nog een gesprek te beginnen met mij over de gevolgen van de economische crisis. Evert liet mij nog even bungelen en deelde in de laatste km de genadeklap uit. Hij bleef nog net onder de magische 1.40 namelijk 1.39.51. Even later mocht ik ook aan de fruit nadat ik 1.40.16 had geklokt. Daarna gelijk terug naar Urk en aangeschoven bij een heerlijke barbecue. De inhoud van 3 koude flesjes bier gleed ongemerkt naar binnen en toen werd het echt tijd om naar bed te gaan.
Auke Brouwe