Up close and personal: Hennie “Moet ik dat?”

HennieAls eeuwig beginnend (hard)loopster en een partner die ook met dit virus is besmet, ben ik vorig jaar voor het eerst met het fenomeen windmolenloop in aanraking gekomen.Wel had ik er al meerdere keren van gehoord, wat wil je met een zwager die volgens mij met gympen aan in bed slaapt (?). Gefascineerd door al die gespannen gezichten stond ik aan de zijlijn hun aan te moedigen en foto’s te maken.Mijn doel was natuurlijk in eerste instantie om van mijn lief wat leuke foto’s te schieten. Maar dan kom je er al snel achter dat er op 1 of andere manier een soort van band ontstaat met deze mensen.

Gek genoeg verwachten zij,dat ook jij hier in gevechtstenue had moeten staan. Want zo blijkt,iedereen maar dan ook iedereen in die groep weet dat jij ook loopt (lees loopt!!) En als je dan op je fiets probeert om midden in de windmolenloop vanaf de start foto’s probeert te schieten van diegene die voorop rent,zijn de opmerkingen niet mild.
Die verwachting van hun….kan ik daar aan voldoen,wil ik dat?moet ik dat?

En dan komt die druk,moet ik nou volgende keer ook?zal ik het gaan proberen? Gedachten die ik uit alle macht probeer te verdringen. Nou lieve medelopers(strijders),ik zal iets van mijn diepste gevoelens aan dit bericht toevertrouwen……ik schijt blubber(Henk ik hou van je)
Ik krijg spontaan last van diaree alleen de gedachte al. Vroeger toen ik nog fanatiek basketbal speelde, had ik hier ook last van,voor een wedstrijd kreeg ik het Spaans benauwd! Maar mij hield altijd de gedachte op de been,de dood of de gladiolen! Samen ten onder gaan en niet alleen! en natuurlijk gingen we voor de overwinning!

1. Maar hardlopen is een individuele sport,dus uiteindelijk moet je het zelf doen en ook de verantwoording voor je eigen prestatie nemen .Wil ik dat?(moet ik dat?kan ik dat?)
2. En dus ben ik er achter gekomen dat ik gewoon hier van geniet.
3. Mijn motto is: het moet leuk zijn,en je moet er van genieten.
4. Wel, ik geniet van jullie prestatie,van de gezellige sfeer die er hangt rond een windmolenloop,van een manlief die glunderend de finish overkomt en na de windmolen thuis komt,moe maar voldaan!
5. En beste mensen jullie zijn het toch met me eens,dit moet vereeuwigd worden? Sommige foto’s zijn goud waard!
6. De spanning op de gezichten,maar ook het genieten dat van sommige gezichten is af te lezen. De gezichten van diegene die over de finish komen….prachtig.
7. Dus heb ik mezelf deze (zware)taak opgelegd,het is een offer ik weet het,maar jullie zullen mij de eerst komende tijd zien bij de windmolenloop,als supporter en fotograaf!
8. En wie weet ooit..ooit in jullie midden(???)of als hekkensluiter(die hekken ook op de dijk) en ja dan doe ik ook het licht uit,haha
9. Bij deze dikke respect voor jullie,voor iedereen! want of je nou een tijd neerzet van onder de 30 minuten of je loopt het net binnen het uur er zijn er heel heel veel die je dit niet 1-2-3 nadoen.

Toedeloe…..en bij leven en welzijn tot de volgende windmolenloop, alvast succes en de volgende keer midden op de dijk? Want dat schijnt nog al eens een stuk te zijn,waar je beren tegen kan komen, heb ik me laten vertellen.

Hennie de Vries – Wakker

ps. hier vinden jullie de gemaakte foto’s commentaar word niet op prijs gesteld 🙂 {jcomments on}