Het was afgelopen donderdag alweer de 22e editie van de DKL in Arnhem. Na een toeristische route over de Hoge Veluwe arriveerden wij ruim op tijd bij de start. Die “wij” zijn Johan, Freek, Peter Tims, Evert en ik dus. In alle drukte van het giga-complex ging ik op zoek naar een kleedkamer en vond er één die helemaal leeg was. Ik kon mijn ogen niet geloven en rende, reeds half ontkleed, door de sportzaal naar de andere Urkers en vertelde enthousiast dat ik een lege kleedkamer had ontdekt. Toen ik terugkwam in de kleedkamer was de eerste dame reeds gearriveerd. Die begon zich gelijk uit te kleden! Ik had dus niet gezien dat het de kleedkamer voor de dames was. Met het schaamrood op de kaken droop ik af. Wat zou die vrouw wel niet denken: “wat een vieze man!” Maar misschien dacht ze wel net als de vrouw van Potifar…………
Maar goed het ging dus over lopen. En wel 21 kilometer en nog een beetje maar wel met magnifieke uitzichten over de prachtige Veluwe. Ik zou gaan voor een lage één veertiger en Evert voor een hoge. Freek en Peter ging voor onder de 2 uur en Johan……………….
Ja Johan is altijd een geval apart. Wat zou het lopen saai zijn zonder deze bijzondere figuur. Terwijl de chirurgen reeds de messen aan het slijpen zijn om Johan zijn onderbeen recht onder het bovenbeen te zetten waardoor de knie weer een beetje gaat sporen, besluit Johan om gewoon een halve marathon te lopen onder het mom van: erger kan het toch niet worden. Tot 14 km ging het nog prima met Johan maar toen kwam de pijn en ging hij al krommer lopen net als de Klokkenluider van de Notre Dame. Op 18 km vlak voor de Geitenbult werd hij ingehaald door Freek (1.58) en Peter(1.59) die keurig onder de 2 uur bleven. Evert zat daar een 10 minuten voor en finishte in 1.49.
Ikzelf had wat last van zware benen. Een onbegrijpelijk fenomeen want die benen zijn natuurlijk niet in één keer een paar kilo zwaarder geworden. Maar toch zo voelt het in ieder geval wel. Wellicht zat die vrouw van Potifar nog op mijn nek. Maar in ieder geval voelde ik na een kilometer of 10 toch enige bevrijding en kon ik wat ontspannender lopen. Een echt snelle tijd zat er niet meer in en ik finishte in 1.42 hoog.
Na afloop zocht ik gelijk de kleedkamer (van de mannen deze keer) op. Toen ik was uit gedoucht kwam er een dame onze(!) kleedkamer binnen en die begon zich ongegeneerd uit te kleden. Het werd nu wel een heel verwarrende dag voor mij. Opnieuw moest ik vluchten uit een kleedkamer. Toen ik inmiddels de auto veilig had bereikt zijn we gelijk, zonder om te kijken!, vertrokken uit dit zondige oord op weg naar het “veilige” Urk.
Het is nu uitrusten en uitkijken naar de vijftien komma twee km van Havelte op 26 januari 2013.
Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en een gezond 2013 toe!
Auke Brouwer{jcomments on}