Blog Willie Sinke; mijn marathon

WillieIedereen die me kent, weet dat het een tijd van zenuwen was. Mijn eerste marathon! Ik heb enkele keren met Pieter meegefietst en hem ook een enkele keer kapot zien lopen. Mijn grootste angst.
Lopen vind ik super en de eerste jaren gaf ik in een wedstrijd ook alles, nu soms nog wel. Maar toch heb ik geleerd dat k zelf het meest geniet als ik een goede tijd(voor mij) neerzet en toch kan zeggen dat ik lekker heb gelopen. Dus dat was ook het doel van deze marathon, niet kapotgaan en toch proberen een mooie tijd neer te zetten.

Ik volgde een schema van Freek voor een tijd van 4.15. Twee weken heb ik eruit gelegen ivm. blessures. De zenuwen gierden door mijn lijf deze week, en zelfs die 5 biertjes sóchtends mochten niet baten.
Ik stond stijf van de spanningen en vooral mijn mannetje is daar de dupe van geworden. Pieter, sorry. Zaterdags na een slapeloze nacht stond ik echt in twijfel. Het sneeuwde. Freek, een echte topper zou met me meefietsen en hij zou het me niet in dank afnemen als ik nu niet zou gaan. Dus hardloopkleding aan, kinderen weggebracht en Jacolien opgehaald. Zij zou met onze auto naar Zwolle. Jacolien bedankt.
Bij inschrijving zag ik daar Frans, een clubgenoot. 3 weken eerder had hij de marathon van Terschelling gelopen en ik had hem weken eerder al gevraagd of hij deze dan niet als triaining wou doen en dan mij wou begeleiden. Daar was ie dus.Redder in nood.Zucht van verlichting, ik hoefde niet alleen. Nou zeggen wel meer mannen vaker tegen mij dat ze met me mee zullen lopen, maar zodra het startschot klinkt zijn ze meestal al weer van de aardbodem verdwenen. Frans niet.

Ik vertelde hem wat ik wou doen. Eerst 5km in 6 min. en dan een lekker cadans zien te vinden met uiteindelijk het doel 4.15.
Prima dat was geregeld. Gelukkig stopte ook het sneeuwen.Daar gingen we, Freek gaf het startschot en weg waren de goede voornemens van Willie, 1ekm in 5.20. Shit daar gaat mijn marathon. Ik hoorde Jacquelien van Bloois in mijn oren: Elke sec. te snel in de eerste helft betaal je in min. terug in de tweede.Dus meteen afgezakt, maar ook de 2e en 3e te snel in 5.40. Toen was Freek er en zei meteen dat ik af moest zakken. Inmiddels een beetje ingelopen en liepen we door net binnen de 6 min. We liepen lekker in een ploegje, maar met 5km. schoot het in mijn achter bovenbeen. Angst alom, maar het was te doen. Eerst liepen we tot 11km in een groepje van 7, toen lieten er 2 bij Schokland los.Door het grindpaadje kreeg ik meer last van mijn been, gelukkig gewoon weer op de weg zakte het iets af. Daarna zijn we iets afgezakt door de sterke tegenwind. Ik mocht van Frans achter zijn rug, ik had niet voor niets een haas.Klasse.

Tot de ramspolbrug liepen we nog met z’n 5, maar ook daar lieten er 2 los. Halve marathon kwamen we door in 2.03.
Frans hield het tempo er mooi in en zijn rug kon ik uittekenen.In Kampen moest ook de laatste lossen en liepen Frans en ik allleen door. Vanaf 30km had ik er een zwaar hoofd in of we dit tempo nog konden volhouden. Frans zei, zolang het je geen moeite kost doorgaan, anders zakken we af. Het ging nog wel.Wel haalde we vanaf dat punt echt meerdere lopers in, een goed gevoel om eens aan de andere kant te lopen. Dankzij Freek bleef ik goed eten en drinken, zelf had ik er weinig zin nog in. Eindelijk s’Heerenbroek, en ik begon zowaar te geloven dat 4.15 er nog in kon zitten. Ik had al die tijd geen tijden bijgehouden alleen af en toe gekeken of we niet afzakten. Ik had de horloge van Freek met GPS, dus kun je elk moment zien hoe hard(uch) je loopt.Zwolle kwam in zicht en we konden zelfs nog praten en lachen, die laatste 3km vlogen om. Nog een laatste brug en daar kwam Wilbert al op de fiets om te kijken waar we waren. Met z’n tweetjes nog een laatste sprint en met veel aanmoedigingen van alle urkers en Jacquelien met z’n 2 over de finish. Frans liet me voorgaan, zoals een echt heer betaamt.Toen ik mijn klokje uitzette zag ik de tijd. Wow 4.05..Hier zit dus een glunderende vrouw te genieten. Mijn eerste marathon…

Freek, bedankt dat je door de kou met me meegefietst bent, me hebt verzorgd en aangemoedigd. Super prestatie!
Frans, onwijs bedankt voor de begeleiding en rugdekking, een echte topper!
Jacquelien, bedankt voor de steun en raad. Ik kan altijd bij je aankloppen.
Jacolien, bedankt voor je meeleven , volgende doen we met z’n Twee.;))
En Piet……….het is achter de rug.{jcomments on}