Blog Auke; Oudemirdum: maak je niet zo druk !

OudemirdumMoarn

Moarn

Hoe is it mei dyn?

Mei my is it goed

Dat is moai

Mar myn mem is siik

Wat hat hja dan?

Pine yn de búk

Winsk har sterkte !

Wa is der oan de bar?  (wie is er aan de beurt?)

 

Het bovenstaande is een weergave van een gesprekje tussen de dames van de inschrijftafel en een willekeurige Friese hardloper. Dit schiet natuurlijk niet op. Er stond dus inmiddels een rij van een man/vrouw of 30 maar daar trokken de bejaarde dames zich natuurlijk niks van aan. In Oudemirdum is dat geen enkel probleem. “Dan beginnen we toch gewoon een minuut of vijf later”. De Urker lopers dachten inventief te zijn en lieten Alie in één keer alle Urker lopers inschrijven. Maar daar waren de dames van de inschrijftafel niet van gediend. Hun hele schema liep helemaal in de war. Een ook de Friese lopers die achter Alie in de rij stonden gingen behoorlijk oer de reade (over de rooie) tegen die “slimme” Urkers. Het was dus al oorlog voordat er een meter was gelopen!

In Oudemirdum was het oude dorpshuis afgebroken en ook de vloerkleedjes op de tafels waren verdwenen. “Is er dan niets meer heilig vraag je je dan af?” Maar de snert was gelukkig dezelfde gebleven. Dat gold ook voor de speaker die nog even vooraf aankondigde: “de pijlen staan op de weg geverfd maar er liggen veel bladeren dus die pijlen kun je niet zien” maar vervolgde hij “als je mis loopt is niet erg want het is een mooie omgeving!”.

Jullie begrijpen lopen in Oudemirdum is net even anders. Ze trekken zich daar nergens wat van aan en daarom lopen die Urkers er zo graag! Als ik mijn broer Piet uit Zwolle meereken dan heb ik minimaal 12 Urkers aan de start geteld. Misschien vergeet ik er een paar maar dat hoor ik dan wel. Ik dek mij alvast in want of je lopers noemt of juist vergeet, in beide gevallen kun je zomaar allerlei doodsbedreigingen aan je tight krijgen. Opmerkelijk was toch wel de comeback van Johan van Slooten. Twee weken geleden werd in het ziekenhuis nog de diagnose gesteld: “ga dammen of laat anders je hoofd op een ander lichaam plaatsen” maar vanmorgen hoorde ik toch weer de bekende claxon van de zilvergrijze Rover.

Het paste allemaal in het plaatje van Oudemirdum: alles is net even anders! De Urkers liepen afwisselend de 10KM of de 10EM. Van de meeste weet ik geen tijden maar dat kun je op de site van SV Friesland wel teruglezen. Cees Snoek won de 10,3 KM in 39.03 en moest onder politiebegeleiding Oudemirdum verlaten omdat boze Friezen achter hem aan zaten.

Bloedstollend was de strijd tussen Tunis en Hein op de 10EM. 15 kilometer lang weken ze niet van elkaars zijde en op het eind gaf de snelheid van Hein de doorslag. Hij liep zeer laag in de 1.11 en Tunis 15 seconden daarachter. Zelf had ik last van een “te snel intermezzo”. Dit lijkt op muziek maar was het beslist niet. Ik liep kilometer 6 tot 11 te snel en dacht dit daarna te kunnen doortrekken. 45.30 op de 10 moet toch leiden tot een tijd in de 1.12. Dan valt 1.13.45 dus een beetje tegen. Ook speelde mijn kuitspier nogal op dus ik denk dat ik maar weer even naar de therapeut ga om mij te laten klaarstomen voor onze cross op 1 december.

Trouwens op 15 kilometer liep ik op iemand in waarvan ik toch echt dacht (van achteren!) dat het een vrouw was. Maar toen ik passeerde hoorde ik een zwaar bromgeluid en keek ik in de ogen van wat wij een kerel noemen. “Je weet het ook niet meer tegenwoordig!”

Broer Freek liep samen op met een moai Friesch famke waardoor zijn hartslag teveel omhoog ging en de tijd 1.27.30 dus wat tegenviel. Johan heeft de 10Km uitgelopen in 53 minuten en ik vroeg nog hoe het met zijn knie ging: “zolang ik het ene been recht voor het andere zet is er niks aan de hand.” Met deze legendarische woorden wou ik deze historisch dag afsluiten.

Auke Brouwer{jcomments on}