Sinds een paar weken ben ik niet meer aangesloten bij ons loopgroepje op de dins-, donder- en zaterdag. Ruzie !? Zou zo maar kunnen want de discussies “lopen” soms hoog op. Maar nee het is helaas een blessure. Ik heb weleens gezegd: eigenlijk ga je bij hardlopen van blessure naar blessure. Dus af en toe lekker lopen dan weer wat pijntjes dan loop je te lang door en hup daar is je blessure. Ik las laatst van iemand dat die een hardloopblessure had opgelopen doordat hij te lang met de laptop op zijn schoot had gezeten. Die laptop werd warm en dat straalde door naar zijn benen en dit gaf vervelende tintelingen. Er is zelfs een Engelse term voor: ’toasted leg syndrome’. Ze komen dus uit alle hoeken en gaten die blessures. In mijn geval was het weer de befaamde irritatie aan de achillespees. Jullie kennen Achilles natuurlijk als de Griekse held uit de Trojaanse Oorlog die alleen was uit te schakelen middels een pijl in zijn………inderdaad achilleshiel.
Dus gelijk naar de fysio. Ik zat in fase 1 ! Dit is vakjargon voor het feit dat je nog geen ontsteking hebt. Het viel dus nog mee want je hebt ook fase 5. Maar volgens mij heb je dan geen achillespees meer. Maar het werd wel tijd voor een paar correctiezolen. Dus ik naar Zwolle, daar zat een goeie volgens broer Freek. Kom ik daar zie ik daar allemaal lammen en kreupelen en iemand die net zijn kunstbeen aantrekt. “Wat moet ik hier halve (correctie)zool”? Ik schaamde me dat ik er was en omdat ik zo nodig die Windmolenloop weer wil lopen. Maar volgens de podotherapeut was er toch wel iets ernstigs aan de hand. Ik was namelijk een supinerende overproneerder met een holvoet. Nou dan vraag je nog net geen voorbede aan! Maar in gewoon Nederlands: ik land op de buitenkant van de hak en flap dan teveel (meer dan 4% hoor!) naar binnen. Dus ik aan de correctiezolen en 200 euro lichter. “Daar heb je 2 paar loopschoenen voor” dacht ik nog. De zorgverzekering vergoedde ook niet alles want ik had nogal een dubieuze adviseur. Zo’n “mannetjen” weet je wel…………….! Vervolgens moest ik mijn zolen inlopen en dit voelde helemaal niet goed. Maar daar moet je even door heen. En inderdaad na een paar weken voelt het iets natuurlijker aan. Mijn achilles voelde ook wat beter dus ik dacht: “laat die 11-Dorpenloop maar komen!”.
Dribbel ik vervolgens door het bos schiet er opeens een vlammende pijn in mijn knieholte die aanvoelde als fase 35. Dit blijkt vermoedelijk te gaan om Baker’s Cyste: een vochtbult in de knieholte die erg irritant is. Dus opnieuw rusten. Maar dit komt in mijn woordenboek niet voor. Daarom heb ik jaren terug een racefiets gekocht. En met fietsen heb ik geen pijn dus……. daar gaat de knul weer. Maar het beroerde met fietsen is dat je toch wel 2 uur moet fietsen voordat je dezelfde energie hebt geleverd als 3 kwartier lopen. En fietsen is minder leuk! Wat wel fascinerend is, is fietsen in de bergen. Dus hoop ik eind mei met een groepje in de Alpen te gaan klimmen. Fietser zijn trouwens nog erger dan lopers. Als ze zeggen dat ze een rustig tempo aanhouden, dan kun je vervolgens met het snot voor je ogen achter ze aan jagen.
Ik heb trouwens ook al een keer gezwommen in Het Bun. Dat is echt een traumatische ervaring. Tussen de rustig kwebbelende dames probeerde ik daar records te vestigen door al “borstcrawlend” door het bad te banjeren. Dat werd mij niet in dank afgenomen: “ik maakte teveel water!”. Dus “droop” ik snel weer af.
Intussen probeer ik ook het lopen weer voorzichtig op te pakken met een beetje wandelen en een beetje dribbelen. Dat komt omdat Ester van de week tegen mij zei: “ga toch eens lekker naast mij op de bank zitten!” Die woorden appelleerden aan zo’n schrikbeeld dat ik gelijk mijn loopschoenen heb aangetrokken. Nu houd ik ontzettend veel van haar hoor dus daarover geen misverstand maar alles wel graag in de juiste volgorde: eerst lopen en dan op de bank!
Binnenkort hoop ik dus weer pijnvrij te lopen en dan kijk ik al weer reikhalzend uit naar de volgende blessure. Want voor je het weet is het zover !
Auke Brouwer{jcomments on}