Blog Annie; de rode lantaarndraagster

De rode lantaarndraagsterVandaag de laatste windmolenloop van het seizoen en ik heb er weer zin in. Alhoewel nog steeds zenuwachtig voor de tijd. Bij de inschrijving zie ik heel veel bekenden, Urkers, maar ook trainingsmaatjes van AV Nop waar ik elke woensdagavond train. Nou niet dat ik daardoor een superloper ben maar het is gewoon heel gezellig en ik heb zoveel plezier in het lopen.

Eindelijk de start. Zoals gewoonlijk sta ik achteraan en dat zal de hele wedstrijd blijven maar dat geeft niet want ik loop lekker. Bij de camping wachten al verscheidene auto’s op mij, ze zwaaien ook nog. Op naar de Westermeerweg bij de een na laatste boerderij staan ze altijd te kijken en te zwaaien, ook naar mij, de laatste, en dat is toch al gauw een twintig minuten tijdverschil met de nummer een. Bij het Steenbankpad staan zelfs kinderen met een spandoek iedereen aan te moedigen, wederom ook voor mij, de laatste loper. Dan de dijk op, het water is prachtig en ik loop nog steeds lekker. Speciale waterpost voor mij, de laatste loper, omdat ik toch wel het langstvan allen loop, of niet dan?
Het laatste stukje, bijna ben ik er. Het grootste gevaar voor mij is niet te snel starten, of te veel geven, maar 2 springerige honden. Gelukkig worden ze op het laatste moment vastgehouden, anders had ik mijn tijd niet kunnen verbeteren. Wel 1 minuut sneller. Ook al ben ik dan als laatste binnen, ik heb lekker gelopen en met heel veel plezier.
 
Op de windmolenloop moet ik voorlopig nog even wachten, maar op naar de volgende wedstrijd:  De Fishpotatorun.
 
De rode lantaarndraagster{jcomments on}